Pas op voor andermans stress!

Andermans stress kan jou schaden!

Belangrijk voor de Ontvangers én ook zeker voor de Stress-Zenders!
Langdurig gestreste mensen verliezen beetje bij beetje steeds meer van zichzelf.
Tijdens dat proces zadelen zij helaas anderen op met sporen van die stress.
Zeker als de ontvangers langdurig en/of regelmatig met hen in contact staan.
En helemaal zeker als de ontvanger afhankelijk van de stress-zender is.

Een illustratie van andermans stress
Een man komt met klachten bij de huisarts. Die vermoedt dat het stress gerelateerde klachten zijn. Hij vraagt of de man weet wat de oorzaak is van zijn stress. Nou dat wist hij. Hij werkte sinds kort voor een project nauw samen met een totaal geflipte stresskip. Zielig voor haar, maar hij had meer last van haar stress dan zijzelf.
Dus andermans stress!
Het speerpunt is vervolgens dat de man weerbaarder moet worden.
Prima streven als het een puber of volwassene betreft die het allemaal begrijpt
en bereid is om een training te volgen.

Maar wat als…
Het iemand is met een verstandelijke beperking? Of een dementerende?
Of een groep mensen? Of een klein kind? Of een dier?
Dan is de enigste optie de stress-zender daarop aan te spreken.

Twee voorbeelden:
Anke, 9 jaar, kreeg de diagnose ADHD. Met een medicijnen als advies.
De ouders zochten hulp bij ons. Enkele thuisbezoeken maakten veel duidelijk.
De gestresste ouders schreeuwden meer dan rustig praten. Het rommelige huis, alle digitale apparaten die aan stonden en totaal geen structuur deden de rest.
Niet Anke, maar beide ouders werden gecoacht.
Al na 2 maanden was er rust en regelmaat. Anke bleef de diagnose behouden
maar was medicijn-vrij en kon met een trucje haar aandacht focussen.

Sjef 43 jaar, had een bulterriër die agressief werd als anderen Sjef benaderden.
Hij kende, de honden-fluisteraar, Cesar Millan van t.v. en snapte dat Binky te bezitterig was omdat Sjef geen leider was. Hij probeerde van alles, zelfs voor de
spiegel oefenen maar niets hielp. Binky bleef overdreven beschermend.
Mensen opperden Binky te laten inslapen.
Sjef kwam voor hulp en na 3 sessies met flink wat huiswerk, stuurde hij een filmpje:
Binky accepteerde eindelijk Sjef als zijn baasje.

Maar er is nog veel te winnen!

Als eerste: dat artsen niet meteen voor symptoombestrijding met
medicijnen moeten kiezen. Dat speuren naar de oorzaak de moeite loont.
Als tweede: dat een stress training alleen opgaat voor mensen die het snappen en aan zichzelf willen werken.
Als derde: dat ter bescherming van zwakkere of afhankelijke personen
de stress-zenders aangesproken moeten worden.
Als vierde: dat stress-zenders aanspreken makkelijk moet worden.
Als vijfde: dat het melden van aanwaaiers bespreekbaar wordt.

Ik hoop dat al veel artsen, psychologen, therapeuten en andere
hulpverleners daar rekening mee houden. Maar niet alleen zij.
Ook werkgevers, leidinggevenden, collega’s, vrienden, buren etc.

Hier enkele andere Stress-Zenders
Margje, 6 jaar, zat met plezier op zwemles. Maar toen het grote moment aanbrak dat zij in het diepe moest springen raakte zij in paniek.
Een gestresste badmeester, Erik 27 jaar, vond dat zij zich niet zo moest aanstellen, want ze kon zwemmen. Hij sommeerde haar te springen. Wat ze huilend deed.
Margje wilde daarna niet meer naar zwemles, ze bleef wekenlang angstig,
plaste in bed en had moeite om iemand te vertrouwen.

Tijdens de diensten van Karel 51 jaar, gevangenenbewaarder, waren er meer problemen dan bij de andere diensten. Zoals relletjes, weigeringen om iets te doen, schelden en ruzies met andere gevangenen. Er waren ook meer onderlinge strubbelingen met collega’s. Zijn leidinggevende wist het maar greep niet in. Enkele maanden later was er tijdens zijn dienst een flinke vechtpartij tussen gevangenen en bewaarders. Karel was duidelijk het mikpunt. Hij liep flinke klappen op.
Zijn genezing duurde 2,5 jaar met geen kans op terugkeer.

Karin 28 jaar, en Richard 32 jaar, lagen al maanden in een vechtscheiding.
De 3 kinderen, tweelingzoontjes, 7 jaar, en dochtertje, 5 jaar, hoorden hun ouders
dag in dag uit schreeuwen, huilen en ruzie maken. Beide ouders probeerden, ieder voor zich, de kinderen voor zich te winnen. Van de een kregen ze dure cadeaus
en van de ander mochten ze langer opblijven. Familie, vrienden, leerkrachten en buren zagen de kinderen veranderen. De zoontjes werden opstandig, eisten spullen
of privileges en werden afstandelijk naar hun zusje. Zij sloot zich af en speelde enkel met haar poppen en knuffels.

Ga jij hier ook voor Winnen? Deel dan dit bericht!

 facebook    twitter    pinterest    plusone    linkedin    email