Gezichten zien en herkennen!
Miljoenen jaren geleden was het van levensbelang dat een baby snel de gezichten van zijn ouders herkende. Die dat niet konden glimlachten minder en hadden minder kans om de harten van de ouders te winnen en minder kans van slagen.
Nog altijd is voor ons het herkennen van gezichten belangrijk.
Is het vriend of vijand. En we zijn er best goed in. In onze hersenen hebben we er zelfs een speciaal gebied voor! Want het herkeen van een fiets of woorden in een boek gebeurt op een heel andere plek in de hersenen.
We zien ook graag gezichten. In de film Cast Away uit 2000 speelt Tom Hanks een man die 3 jaar op een onbewoond eiland leeft.
Hij heeft een volleybal waar hij met een bloederige hand een afdruk op maakt die op een gezicht lijkt. Hij noemt de bal Wilson, naar het merk van de volleybal, en praat met deze ‘vriend’ om de eenzaamheid te verdrijven.
We zien zo graag gezichten dat we zelfs gezichten zien die er niet eens zijn! Dat heet “pareidolie”.
En daar zijn we ook goed in! Kijk maar hier naar de foto’s. Ben je een beetje eenzaam dan kun je een
kaasschaaf als vriend pakken, zwaaien naar een
verbaasd huis of een droevig
herfstblaadje opbeuren!
Kijk voor nog meer voorbeelden naar het
filmpje van Tussen de Oren.
Je wordt er gewoonweg vrolijk van!
Geef een reactie