PTSS is Post Traumatisch Stress Syndroom. Goed om te weten bij een beroepskeuze!
Sommige beroepen hebben een grote kans op posttraumatisch stress syndroom.
PTSS is een psychische aandoening, een angststoornis die je dagelijkse leven onmogelijk kan maken omdat je blijft hangen in de angst die je hebt meegemaakt.
PTSS kan ontstaan door één stressvolle gebeurtenis, of als een angstige gebeurtenis vaak voorkomt.
Vaak gaat het om levensbedreiging of kans op ernstig lichamelijk letsel.
Of men ziet een ander mens die daarmee bedreigd wordt.
Maar het kan ook een situatie zijn dat alleen voor die persoon traumatisch is. Bijvoorbeeld dat een vegetariër ontdekt vlees te hebben gegeten. Of dat een peuter zijn moeder kwijt is in de supermarkt. Deze situaties zijn niet verbonden aan een beroep, daarom laten we deze groep hier buiten beschouwing.
Hier zijn de beroepen!
Sociale dienstverleners bij het UWV en Arbeidsbureau, jongerenwerk etc. vanwege het agressief gedrag van cliënten.
Benzinepomphouders, bank-/winkelpersoneel omdat zij kunnen worden overvallen. Beveiligingsbeambten omdat zij met een overvaller geconfronteerd kunnen worden.
Chauffeurs van vrachtwagen, bus of tram. Dit door de kans op ongelukken en voor
de bus-/tramchauffeur ook het agressieve gedrag van passagiers.
Treinmachinist. Vanwege de ongelukken en ook de zelfdodingen. Treinconducteur, door agressief gedrag van reizigers plus omdat zij de taak hebben naar het slachtoffer buiten te gaan om hulp te verlenen of het lichaam af te dekken.
Arts of verpleger bij de EHBO posten van ziekenhuizen. Het zien van ernstig letsel en agressief gedrag van patiënten of familieleden en vrienden.
Politie, brandweermannen, ambulancepersoneel en andere reddingswerkers.
Zij bieden vaak hulp met gevaar voor eigen leven. Deze beroepen zien heftige situaties en ervaren het agressieve gedrag van omstanders.
Alle andere beroepen in oorlog en rampgebieden. Militairen, medisch personeel, reddingswerkers, journalisten en cameramannen! Dit spreekt voor zich.
Maar de hoogste kans op PTSS hebben Drone-piloten!
Deze piloten besturen onbemande vliegtuigen.
Zij gaan naar hun werk vanuit hun woon plaats in Las Vegas naar de basis en komen daar in een oorlog terecht.
Een oorlog die figuurlijk maar hier ook letterlijk ver van hun huis is!
Tijdens hun dienst, zien ze op videoschermen op welke doelen en soms mensen ze moeten schieten. En zien ze de gevolgen.
Ze zien soms burgers en collega-soldaten sterven en kunnen daar niets tegen doen.
Als hun dienst erop zit, stappen ze weer in hun auto, halen de kinderen van school en gaan later die avond
naar een verjaardagsfeestje.
Als men daar vraagt hoe was jouw dag, dan is het lastig antwoord geven.
Het contrast tussen oorlog en de normale thuissituatie is psychisch zo verwarrend
dat drone-piloten vaker last hebben van PTSS dan soldaten die persoonlijk in een oorlogsgebied zijn.
Voor drone-piloten nooit geen geen dapperheid of heldendaden.
Ze verhullen zelfs hun klachten omdat zij in een veilige omgeving hun werk doen!
Tot… ja tot, hun mentale grens bereikt is met alle gevolgen van dien!
Onderschat nooit de impact van deze beroepen!
facebook 
twitter 
pinterest 
plusone 
linkedin 
email 
Helaas, de nuance is weer ver te zoeken. Ja, ambtenaren, OV-medewerkers en hulpverleners worden geconfronteerd met agressie vanuit het publiek. We lezen het elke dag in de krant en op Internet. Maar wat daarbij standaard niet vermeld wordt is dat die agressie vaak juist uitgelokt wordt door degenen die klagen over agressie! Als burgers worden we zelf steeds vaker onbeschoft behandeld door ambtenaren, OV-medewerkers en politie; voor hen zijn burgers steeds vaker geen mensen van vlees en bloed meer, maar enkel een wandelend burgerservicenummer. De burger heeft zich maar te schikken naar de nukken, het humeur en de liever-lui-dan-moe-mentaliteit van de ambtenaar/medewerker/politieagent.
Voordat allerlei instanties zich gaan beklagen over agressie zouden ze eerst eens naar hun eigen gedrag moeten kijken…
Dag Jeroen,
Dank voor je reactie.
Maar even voor de goede orde, deze blog gaat over beroepen
met kans op trauma’s. Niet over burgers.
Misschien gaat wel een volgende blog juist over de burgers,
want daarin heb je gelijk!
Het gevaar van de paarse krokodil.
Erg herkenbaar wat Jeroen schrijft.
Ik heb PTSS gekregen door werkzaam te zijn bij een bedrijf waar mijn taak Sales Manager was, het probleem lag bij mijn directe collega, verder zal ik hier niet over uitweiden.
Zelf kwam ik bij het UWV en door de opmerkingen van de des betreffende persoon, werd mijn angst juist zo geprikkeld dat mijn angst zich omkeerde in woede.
Ik denk niet dat deze banen (UWV etc) voor extra kans op PTSS zorgen…woedende mensen of agressieve mensen hoeven niet de oorzaak van PTSS te zijn.
Onze maatschappij doet bij geen enkel bedrijf goed, als het gaat om het oplopen van PTSS. Het zou ook veel serieuzer moeten worden genomen, vooral bij herstel hiervan…begrip van het UWV is ver te zoeken, maar als ze het dus zelf zouden krijgen van andere dan zijn hun wel de partij die geholpen worden? Dubbel hoor!